Mooie ontmoetingen
Zaterdag 2 juli 2016 loop ga ik om 8:00 uur van huis en loop naar het station. Een warming up van 3 kilometer en eenmaal op het station sta ik te wachten op de trein. Als de treinen van beide richtingen aankomen rijden zie ik Meindert opstaan om naar Groningen te gaan. Nou ja dat verwacht je niet, maar snel even aangesproken en ook van zijn kant de verrassing zichtbaar. In de trein Appen we nog even totdat hij zijn bestemming heeft bereikt. Meindert: Wel grappig dat je je broer op het station tegen komt. Meindert: Oké, je gaat er nu heen wandelen. Ik: Rond je verjaardag weekend Zutphen Nijmegen. Ik: Eind augustus Eijsden Meindert: Dat is Limburg, toch? Ik: Eind nl begin België. Meindert: Goed bezig, dan worden de tripjes wel steeds verder weg en langer. Wat verkort weergegeven, maar bijzonder en een eerste onverwachte, maar leuke ontmoeting. Dat dit het begin zou zijn van een weekend vol met mooie ontmoetingen kon ik op dat moment nog niet bedenken. In Zwolle uitchecken en de route oppakken. Ik heb de route in de GPS geladen, maar heb de kaarten niet meegeladen. Nu staat er alleen een blauwe lijn in beeld, maar gebruik de gps vooral om de route op te nemen.
De kaartjes gekopieerd en de beschrijving is erg duidelijk merk ik wel. Onderweg geen moment van twijfel en het loopt prima zo. Het is lekker wandelweer en ik trek de jas en tshirt uit en doe mijn trui aan. Tot nu toe heb ik met grote regelmaat mijn kleding aangepast aan de omstandigheden van dat moment en zo ook dit weekend. Iedere keer weer even snel wat anders aan, zodat ik lekker loop. Wel een gedoe, vooral omdat ik ook voor de rugzak de regenhoes gebruik, maar vind het wel belangrijk om lekker te lopen.
Al gauw loop ik langs de IJssel en geniet van het prachtige uitzicht. In de zon met donkere wolken in de verte, waardoor ik denk dat ik toch een regenbui krijg. Ik zie wel, maar lang duurt het niet. Bij de IJsselcentrale gaat even flink los, geen plek om te schuilen, maar het duurt niet lang en dan verruil ik mijn jas voor de T-shirt. Ik loop van de dijk af en onder de dijk ga ik richting het landgoed Windesheim. Mooi zo door de bossen en op bepaalde stukken is het nat, waardoor ik glij over het pad. Ik moet denken aan de Mesa, de eerste dag, waar ik ook zo door de modder ben gegleden. Het was tijdens de Mesa alleen een stuk heftiger. Mooie herinnering. Als ik het bos verlaat, loop ik het dorp Windesheim binnen. Even eerder was ik al verwelkomt door een bord en de aankondiging dat ik koffie kan scoren. Na 13 kilometer heb ik er ook wel zin in. Wat navragen en vind het algauw, maar gesloten. Weer gevraagd en word nu doorverwezen naar het dorpshuis. Helaas ook gesloten, maar de pachter zie mij rondscharrelen en vraagt. Ik geef aan dat ik zin aan koffie heb en dat was geen probleem. Ze zijn een feest aan het voorbereiden, maar ik heb aan de bar mijn koffie gehad en ook een tweede plus een heerlijk gesprek met de pachter. Hij heeft altijd bij de marechaussee gewerkt, maar kon met vervroegd pensioen, maar wilde niet stilzitten en dus nu het dorpshuis. Wandelt verder niet, alleen ongetraind de Nijmeegse Vierdaagse. Weer een mooie ontmoeting en later in het dorp nog een korte maar ook een leuke. Wat is wandelen toch mooi, of beter onderweg te zijn. Kennelijk maakt het ook enig indruk als je zegt dat het pelgrimspad loopt. Het opent deuren, maar ook een gesprek.
Na Windesheim loop ik door naar Wijhe door het Sallandse landschap. Geniet met volle teugen, vooral langs de Soestewetering. Een lang pad met vele vergezichten, maar zeker niet saai en nog steeds geniet ik van mijn pad. Na Windesheim heb ik geen ‘dagelijkse beslommeringen’ meer in mijn hoofd merk ik en dat voelt goed. Ik pak een bankje om mijn bidon bij te vullen en neem een boterhammetje. Ik zit hier heerlijk in de zon en merk zoals al gezegd dat het wandelen me goed doet. Even verder loop ik weer op een lang pad richting Wijhe. De telefoon gaat en de gastvrouw van de B&B is aan de telefoon. Ze is bezorgd of het wel goed gaat met mij, want het is bij haar nogal noodweer (onweer, hagel en regen). Ik kan gelukkig melden dat ik heerlijk in de zon loop, maar het telefoontje doet goed, vooral door de vraag “hoe gaat het met je”. Dat gebeurt me niet vaak, dat iemand mij die vraag stelt en het doet goed. Naarmate Wijhe dichterbij komt, neemt de regen dreiging ook toe en vlak voor Wijhe trek ik de rugzak weer open voor mijn jas. Het regent licht als ik Wijhe binnenloop, het blijkt achteraf een klein buitje te zijn. Ik strijk neer in het proathuus voor een kop koffie en appelgebak (erg lekker).
Mooie oude kern heeft het dorp als ik later verder loop om door te gaan naar Olst. Voordat ik Wijhe uitloop word ik nog aangesproken door een oudere vrouw. Ze moppert wat over het wandelweer en als ik vertel dat ik nauwelijks regen heb gehad, heeft ze er weinig vertrouwen in. Ik loop verder en geniet van het heerlijk wandelweer. In vergelijking van de gehele route is dit wel het saaiste stuk, maar het is droog en dat scheelt een stuk. In Olst nog even op het terras voor een sinas en stuur een mailtje naar het B&B adres, aan de andere kant van het water word ik tegemoet gelopen, zodat ik hoef om te lopen. Perfecte service tref ik maar weer. Het pontje kost 40 cent en in een zonovergoten IJssel laat ik me naar de overkant brengen. Met een pontje oversteken is altijd weer leuk en heeft iets bijzonders. Moeilijk uit te leggen, maar die paar minuten zijn tot nu toe iedere keer weer mooi. Aan de overkant zie ik iemand lopen en het blijkt inderdaad Ria te zijn. Een hand met een warme groet. We krijgen algauw een gesprek over wandelen en het blijkt dat Ria en Wim het Pieterpad lopen en nu in Schoonloo zijn. Ik tref het echt weer met mijn overnachting en hebt het erg gezellig. Mooie verhalen over oude fruitsoorten en de hele geschiedenis er achter. De volgende ochtend bij het ontbijtje ook de heerlijk appelsap geproefd. Ik heb fantastisch geslapen en voordat ik onderweg ga neem ik een luchpakketje mee plus een folder over het snoeien over Hoogstamfruit in de IJsselstreek. Dat is een uit de kluiten gewassen hobby van Wim.