Warm en heuvelachtig
24 augustus word ik mooi op tijd opgehaald en op het station afgezet. Om 10:42 stap ik in Nijmegen uit de trein. Het was al warm in de trein en ik reken op een warme dag. Mijn rugzak is wat zwaarder door de extra water voorraad die ik bij me heb. Dat blijkt een goed keuze. In Nijmegen loop ik steeds meer richting de Waal, maar uiteindelijk langs een stroompje waar ik even niet de naam van kan vinden. De bomen geven me beschutting tegen de zon. In Beek zit ik op 8,5 kilometer en neem een pauze. De woorden van mijn buurman komen boven drijven. Heb je ook zout bij je, want dat is wel nodig bij die hitte. In Beek loop ik naar de supermarkt en koop daar een mix van zoute en salmiak drop. Ben blij dat ik gehoor heb gegeven aan die ingeving. De weg in Duitsland begint heet. Ik loop tussen de maïsvelden en de zon brand fel. Van Zyfflich gaat het naar Kranenburg en de hele weg in de zon met af en toe wat schaduw. De omgeving is prachtig en probeer de warmte van me af te zetten door op het mooie in de omgeving te letten. Dat lukt aardig en gestaag loop ik door. Ik heb aangekondigd dat ik laat aan zou komen. In Kranenburg een pauze en ben dan op de helft van de route. Onbewust verneem ik dat ik bezig ben om ergens op tijd te komen, maar neem toch wat ruimer pauze. Na Kranenburg krijg ik eerst nog een stuk open veld, maar dan volgt ruim 10 kilometer een pad door het Reichswald. Het wordt behoorlijk heuvelachtig. Eerst wat vals plat en daarna gewoon flink op en neer. Nu is er volop schaduw, maar maakt het pad het zwaarder. Ik denk aan de Pyreneeën en aan de huttentocht van vorig jaar. Dit valt dus nog reuze mee, maar een voorbode voor later. Het zal niet eenvoudig worden, maar goed dat is mij bekend. Regelmatig neem ik pauze, want mijn benen voelen zwaar. Allerhande gedachten komen boven, maar de douche toch steeds vaker. Als het vals plat naar beneden loopt, neemt mijn tempo ook toe en kom in een aardige flow. In het bos loop ik ook echt helemaal alleen, niets en niemand die ik tegenkom op een enkele jogger na. Ik merk aan mijn lopen (iets sneller), dat het eentonig is en saai. Ik neem wel de extra stop en vaker dan normaal, maar toch heb ik het wel gehad voor vandaag, maar het is verder dan gedacht. De 32,5 kilometer worden 35 + nog een kilometer vanaf het station naar startpunt. Eindelijk loop ik het bos uit en ben dan ook bijna op mijn bestemming. Het loopt tegen 20:00 uur en ik ga naar de ingang van het hotel. Gesloten, maar een sleutelkast en een telefoonnummer. Ik krijg contact en een code van de sleutelkast. Geen restaurant, maar in het dorp zou ik warm eten kunnen scoren. Ik ben te moe om nog een stap te lopen, dus een brood dag. Ik neem nog een plakje brood een douche en ga slapen. Moe, maar toch voldaan.
24 augustus word ik mooi op tijd opgehaald en op het station afgezet. Om 10:42 stap ik in Nijmegen uit de trein. Het was al warm in de trein en ik reken op een warme dag. Mijn rugzak is wat zwaarder door de extra water voorraad die ik bij me heb. Dat blijkt een goed keuze. In Nijmegen loop ik steeds meer richting de Waal, maar uiteindelijk langs een stroompje waar ik even niet de naam van kan vinden. De bomen geven me beschutting tegen de zon. In Beek zit ik op 8,5 kilometer en neem een pauze. De woorden van mijn buurman komen boven drijven. Heb je ook zout bij je, want dat is wel nodig bij die hitte. In Beek loop ik naar de supermarkt en koop daar een mix van zoute en salmiak drop. Ben blij dat ik gehoor heb gegeven aan die ingeving. De weg in Duitsland begint heet. Ik loop tussen de maïsvelden en de zon brand fel. Van Zyfflich gaat het naar Kranenburg en de hele weg in de zon met af en toe wat schaduw. De omgeving is prachtig en probeer de warmte van me af te zetten door op het mooie in de omgeving te letten. Dat lukt aardig en gestaag loop ik door. Ik heb aangekondigd dat ik laat aan zou komen. In Kranenburg een pauze en ben dan op de helft van de route. Onbewust verneem ik dat ik bezig ben om ergens op tijd te komen, maar neem toch wat ruimer pauze. Na Kranenburg krijg ik eerst nog een stuk open veld, maar dan volgt ruim 10 kilometer een pad door het Reichswald. Het wordt behoorlijk heuvelachtig. Eerst wat vals plat en daarna gewoon flink op en neer. Nu is er volop schaduw, maar maakt het pad het zwaarder. Ik denk aan de Pyreneeën en aan de huttentocht van vorig jaar. Dit valt dus nog reuze mee, maar een voorbode voor later. Het zal niet eenvoudig worden, maar goed dat is mij bekend. Regelmatig neem ik pauze, want mijn benen voelen zwaar. Allerhande gedachten komen boven, maar de douche toch steeds vaker. Als het vals plat naar beneden loopt, neemt mijn tempo ook toe en kom in een aardige flow. In het bos loop ik ook echt helemaal alleen, niets en niemand die ik tegenkom op een enkele jogger na. Ik merk aan mijn lopen (iets sneller), dat het eentonig is en saai. Ik neem wel de extra stop en vaker dan normaal, maar toch heb ik het wel gehad voor vandaag, maar het is verder dan gedacht. De 32,5 kilometer worden 35 + nog een kilometer vanaf het station naar startpunt. Eindelijk loop ik het bos uit en ben dan ook bijna op mijn bestemming. Het loopt tegen 20:00 uur en ik ga naar de ingang van het hotel. Gesloten, maar een sleutelkast en een telefoonnummer. Ik krijg contact en een code van de sleutelkast. Geen restaurant, maar in het dorp zou ik warm eten kunnen scoren. Ik ben te moe om nog een stap te lopen, dus een brood dag. Ik neem nog een plakje brood een douche en ga slapen. Moe, maar toch voldaan.