De herinneringen
Een herinnering van lang geleden klinkt als een echo in m’n hoofd,
zo sterk, het is als of die absoluut nooit meer dooft.
Het zijn eigenlijk enkele gebeurtenissen die steeds rond spoken,
soms is de echo wat stiller, maar nooit echt gebroken.
Het is een goed bewaard geheim, bijna niemand weet hiervan,
of dat zo blijft, ik hoop het wel, ik heb geen rampenplan.
Er zullen mensen zijn die het enorm schandalig zullen vinden,
die zich mogelijk hierover zullen gaan opwinden.
Dat wil ik voorkomen, vandaar dat het mijn innerlijk geheim is,
uiteindelijk wordt het mijn ongelofelijke erfenis.
Verlangen
Ik zit weer beneden in de kamer helemaal alleen,
nou ja de muziek m’n grootste vriend helpt mij er doorheen.
Door de romantische muziek wordt het verlangen nog heviger,
maar ook weer onbereikbaar als in de nacht een heldere ster.
De maan lacht meewarig, maar snapt mijn verlangen heel goed,
zo’n stralende ster, zo mooi zoiets heb ik nog nooit ontmoet.
Ik zit beneden in de kamer aan jou te denken,
de warme gevoelens van binnen voelt als hemelse geschenken.
In gedachten zie ik jouw lach, soms is die wat ondeugend,
ik bedoel dat oprecht, als een hartelijk warm compliment.
De maan lacht weer als die ook stiekem in jouw kamer schijnt,
ergens hoop ik dat het onbereikbare verlangen nooit verdwijnt.
