Categorie: Camino wandelen

De 21e loopt mijn pad van Punthorst via Hasselt naar Zwolle. Ook vandaag redelijk goed uitgerust en klaar om de 26 km te lopen. Vervolgens van de ‘Onze Lieve Vrouwebasiliek’ naar het Station. Gezellig gesproken met mijn gastvrouw die mij een heerlijk ontbijt presenteerde. Uitgebreid en eigenlijk heb ik teveel gegeten, maar het was lekker vers brood. Zoals iedere keer de rugzak weer inpakken, afrekenen de rugzak installeren en afscheid nemen om het pad te vervolgen. Een klein stukje teruglopen om de route weer op te pakken. Vandaag geen bossen, maar boerenlandschap met vergezichten. Dat is ook mooi, maar ben dan wel blij dat het droog is. Vandaag wel en het is ook warm, want al gauw trek ik de trui uit en doe een T-shirt aan. Toch de hoed op, want ook tegen de zon schelt het veel. Ik loop langs windmolen, die torenhoog boven mij uitsteken. Dit is de eerste keer dat ik die eigenlijk van dicht bij hoor. Je hoort ze best wel en dan stonden er hier drie, maar schrok van het geluid. Vroeg me af hoe het zou zijn als er een heel park zou staan of er dan ook echt sprake zou zijn van geluidsoverlast. Ik steek de A28 over en loop door Rouveen en sla een ruilverkavelingsweg in. Brede wijk er naast en zie in de verte een kerktoren, dat kan alleen maar de toren van Hasselt zijn. Die is echt nog klein en de weg loopt recht en erg lang. Gelukkig gebeurt er voldoende onderweg. Eenden en zwanen in de wijk, boeren op het land en de roofvogels in de lucht zoekend naar prooi. Ondertussen wordt de kerktoren van Hasselt nauwelijks groter. Zonder enige gedachte loop ik door tot het einde van de weg. Enige opluchting dat het hele uitzichtloze stuk achter mij ligt en er weer enige variatie komt in het omgeving. Langzaam nader ik Hasselt en loop richting het centrum waar de laatgotische Sint Stephanuskerk staat. Een oude centrum heeft Hasselt en oogt mooi. De klok slaat 12:00 uur en opeens krijgt de aankomst een ander gevoel. Klokslag 12 uur sluit ik het Jacobspad af. Nou ja gelijk maar even pauze en koffie met appelgebak scoren. Totaal volgens het boekje heb ik 208,5 kilometer erop zitten. Waarschijnlijk in werkelijkheid wat meer kilometers omdat ik hier en daar fout gelopen ben. Het maakt mij verder niet uit, het eerste traject ligt achter me en was mooi om te lopen. De kerk is bezet, want hoor de mensen in de kerk zingen.

“Als je kunt genieten van de stilte, ben je nooit alleen”

De routebeschrijving en -kaart staat in de gids “Jacobswegen in Nederland deel 2” met als subtitel, ‘te voet naar Santiago de Compostela’. Ik ga opzoek naar de richtingsaanduiding met de Jacobsschelp erop, maar kan het niet vinden. De beschrijving is duidelijk en zal me daarmee moeten redden. Ik krijg later de indruk dat de LAW aanduiding van toepassing is, maar mogelijk loopt hier ook een ander pad. Ik vertrouw het nog niet helemaal. De beschrijving is duidelijk en de GPS heb ik ook nog bij de hand. Hasselt is een mooi stadje, ik zie maar een klein deel, maar erg mooi deel. Ik loop de dijk op langs het Zwarte Water en geniet van de omgeving. Geheel anders dan tot nu toe en erg mooi. Vanaf de dijk ziet alles er anders uit, maar ben erg blij dat het droog is en het heerlijk weer is om te wandelen. Kronkelen over de dijk met mooie huizen, weilanden en aan de andere kant het Zwarte water. Ik kom voor het eerst wandelaars tegen, maar niet echt vreemd, want dit is de eerste dag dat ik in het weekend loop. Via Streukel, Holten en Genne loop ik naar het Haerster Veer om daar met het pontje het Zwarte Water over te steken. Het eindpunt in Zwolle is nu nabij. De Onze Lieve Vrouwebasiliek midden in het centrum is mijn eindpunt voor dit keer. Het is druk in Zwolle maar loop via een prettige laan richting het centrum. Ik weet niet of ik op route ben, maar weet waar ik moet zijn dus. Met de toren in het vizier, loop ik er feilloos naar de Basiliek. De rood/witte markering die ik eerder vandaag is hoogstwaarschijnlijk van de Overijssels Havezatenpad. Ik zal de markeringen verderop ook nog zien, maar voor het Pelgrimspad is de beschrijving het belangrijkste. Rond 16:00 ben ik bij de Basiliek. Erg groot., maar blijf niet te lang daar, want ik kan met Menno en Froukje terug naar Assen rijden. We hebben afgesproken bij het station dus trek ik verder. ’s Avonds moe, maar een douche doet weer wonderen. Volgens het boekje heb ik nu 208,5 + 13,9 = 222,4 kilometer afgelegd

Tijdens het ontbijt lekker gekletst met Mieke en haar een compliment gegeven voor de mooie kunstwerken die ze heeft gemaakt. De rugzak gevuld, afgerekend en weer op pad. Oops regen, dat had ik niet in de gaten, maar gelukkig was het na een kwartier droog. Over kleine wegen op weg naar Punthorst wat ongeveer 29 km lopen zou zijn. Achteraf de langste afstand van deze 3 dagen, namelijk 33 km. Via het Heeser veld naar Boswachterij Ruinen en als ik het bos in loop vang ik een geur op wat een opmerkelijke herinnering oproept. Een jeugdherinnering aan een vakantie op de Veluwe in Vierhouten. Bijzonder, maar ook wel leuk. Een bewijs, dat wanneer je je zintuigen opent voor de natuur, de inspiratie binnenkomt. Wandelen brengt lichaam en ziel in beweging is een spreuk die zeker van toepassing is. Heel bijzonder wat de natuur kan brengen. Een prachtige omgeving waar ik met veel plezier heb gelopen en volop genoten. In de buurt van het vakantiepark Westerbergen ben ik volgens mij ergens verkeerd gelopen. Ik heb geen aanwijzingen gemist, maar het komt absoluut niet overeen met het kaartje. Maakt verder ook niet uit, niet iedereen die dwaalt is de weg kwijt. In het restaurant van het vakantiepark even pauze genomen. Op dat moment bijna 10 kilometer afgelegd en een mooi moment. Ik was eerst van plan om in het volgend dorp koffie te scoren, maar gelukkig heb ik een wijs besluit genomen, want die mogelijkheid zou zich pas veel later voordoen blijkt achteraf. In mijn pauze wat notitie gemaakt en de kaart bekeken waar ik mogelijk fout ben gelopen. Ik kom er niet goed uit, maar hoe het ook zij, ik ben nu op route en daar gaat het om. Voor mij ligt een heel stuk langs het Hoogeveens vaart tot de Ossesluis. Daar steek ik de vaart over en loop vervolgens langs de weg naar de Wijk. Een vervelend deel van de route, vooral omdat het begint te regenen. Het hoort erbij zullen we maar zeggen, hoewel ik absoluut geen liefhebber van regen tijdens het lopen. Het begint overigens wel een beetje te wennen, maar ook omdat je geen keuze hebt als je zo onderweg bent. In de Wijk werd het weer droog en heb een korte pauze genomen. Na de Wijk liep een mooi pad, het Dickningerpad over het gelijknamige landgoed Dickinge. Erg mooi daar en vervolgens via Halfweg op pad naar het Staphorsterbos. Volgens kenners is het Staphorsterbos vergelijkbaar met de bossen in Canada. Ik moet zeggen dat ik er erg genoten heb en het is er zeker mooi. Het is wel moeilijk om een voorstelling te maken dat het vergelijkbaar is met Canada. Maar goed ik ben nog nooit in Canada geweest. Als ik het bos verlaat loop ik in 1 lange rechte weg naar mijn vrienden op de fiets, waar ik ga genieten van een heerlijke douche en overnachting. Dit keer zit ik alleen op mijn kamer en kijk wat series op de TV. Maak aantekeningen in mijn notitie boekje en ga op tijd naar bed. Beetje onrustige geslapen, maar wel goed uitgerust. Het was een mooie dagen volledig anders dan de vorige dag. Qua weer, maar ook qua beleving, want vandaag stond echt wel in het teken van de herinneringen opgeroepen door de metaforen in de natuur

19 mei 2016 begin ik met het volgende traject: Westerbork – Zwolle. Drie dagen lopen waarbij ik per dag rond de 30 kilometer afleg. Twee tussenstops, waarvan de eerste in Ruinen en de tweede in Punthorst. Henri brengt mij naar Westerbork, naar de Stefanuskerk, waar mijn tocht van drie dagen begint. De kerk was dicht, dus geen stempel gescoord, maar daar gaat het mij niet om. Ik hoop wel in Hasselt een stempel te krijgen, want dat is toch het eindpunt van het Jacobspad. Ik doe de rugzak op en na het afscheid van mijn broer ga ik op pad. Deel 2 van de Camino is begonnen. Het weer is prachtig en het duurt niet lang of de trui gaat uit. Kort daarna rits ik de pijpen eraf en geniet van de omgeving het weer. Langzaam voel ik de dagelijkse beslommeringen weg vloeien en voel me opgenomen door de omgeving. Vogels begeleiden me weer zoals ik gewend ben. De liederen van mijn reisgenoten overstemmen de stilte van de natuur. In de verte hoor ik een trekker en het geruis van het verkeer is nauwelijks hoorbaar. Slechts af en toe passeert mij een auto of kom ik een jogger tegen. Opvallend is dat ze altijd met oordoppen in hardlopen. Hierdoor sluit je je af van je omgeving, de inspirerende omgeving, maar kennelijk komt de kracht van het hardlopen uit de muziek die je onderweg hoort. Ik hou het mooi wat via mijn zintuigen binnenkomt. In deze omgeving heb ik vaker gelopen, nog niet zolang geleden met een groep van 8 personen. Vanaf het station in Beilen met een omtrekkende beweging naar Spier en via een andere lus weer terug. Een groot deel van de eerste lus loop ik nu weer, maar doordat het blad nu is uitgekomen, ziet alles er veel mooier uit. Op het Terhorsterzand wordt langs een ander pad geleid, een pad wat ik nog niet ken. Ook erg mooi hier, maar uiteindelijk loop ook weer via de boscamping naar Spier. Daar neem ik een pauze en heb dan 16 kilometer achter me liggen. Na de pauze doorkruis ik het Nationaal Park Dwingelderveld en dat is altijd weer een plezierig terugzien. Tot mijn verrassing loop ik steeds dichter naar de snelweg. Dit kan haast niet kloppen, maar de richtingaanwijzing gaf dit aan. Tijd om het boekje te pakken en ff controleren en het blijkt helemaal fout te zijn. Ik heb alleen de keus om terug te lopen, bekijk de situatie en de peilen voor beide looprichtingen staan fout. Later maar doorgeven via de site van het Jacobspad, de kaart geeft het goed aan en ik vervolg de route. Het weer is nog steeds fantastisch en schapen gaan aan de kant als ik ze te dicht nader. Ik dwaal van het ene paadje naar de andere doorsteek en geen moment verveelt de route. Langs de schaapskooi loop ik naar de Kraloër Heide en eenmaal daar zie ik een lang recht pad voor me liggen. Ik begin met de doorsteek en snap de spreuk in het boekje “Alleen zijn op deze aarde is te zijn op deze plek.”, want dat gevoel kreeg ik werkelijk. Niets in de weide omtrek, rondom me helemaal niets dan schrale grond en hier en daar een boompje. Ik trek verder en ben blij dat ik eindelijk de schaapskooi van Ruinen heb bereikt. Geen verre uitzichten meer, maar kan niet anders zeggen dat het bijzonder aanvoelde. Nauwelijks te beschrijven. Via het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten en de molen ‘de Zandplatte’ (oude herinnering komt vaag bij me op) loop ik Ruinen binnen. Nog een korte pauze, voordat ik mij meld bij mijn Logies & Ontbijt ‘de Tijd‘ en word daar hartelijk ontvangen door Mieke. Ze laat me alles zien en tegen 18:30 is het etenstijd of kan ik mij melden in de keuken. Lekker gegeten en een prachtige avond doorgebracht met Piet (de gastheer). Een verblijf die nog lang in herinnering blijft. Wat een heerlijke momenten zijn het toch. Tot nu toe alleen maar mooie adressen getroffen voor mijn overnachtingen. Allemaal mooi op een andere manier, maar blijvend in herinnering

Relaxed opstaan, lekker ontbijten en dan weer afscheid nemen. Weer een geweldige ontmoeting wat ik weer achterlaat. (Met de gastvrouw Rien Midden ben ik bevriend geraakt. Ik heb goede herinneringen aan haar, ze is helaas februari 2025 overleden. De rugzak zit goed en de benen moeten nog even warmdraaien. Even buiten Amen loop ik een nieuw aangelegd bosje in. Er zitten redelijk wat vogels, dat is duidelijk hoorbaar. Gezellig. De hoed stevig op, want het waait behoorlijk, maar geen regen. Afgelopen nacht heeft het wel behoorlijk geregend en is duidelijk zichtbaar. Het is nat, erg nat. Ook duidelijk te zien als ik het bos voor Kamp Westerbork in loop. Ik loop even een stuk het herinneringskamp op. Ik ben er 2 jaar geleden ook geweest, maar even snel heen en weer om te kijken. Nauwelijks wat veranderd dus zoek ik mijn pad weer op en volg de natte paden van Boswachterij Grolloo. Toch is het hier mooi en de zon breekt langzaam door, Dikke wolken afgetekend tegen de blauwe lucht echt oer-Hollands. Bij een splitsing voor de fietsers en lopers staat een opmerking in het boekje: “Bij nat weer volg rechtdoor het fietspad” Ik snap wat er word bedoeld. Ik heb een stukje geprobeerd, maar dat was wel heel erg nat. Dus over het fietspad in de wind richting Elp. Weer een recht stuk weg en vergelijkbaar met het polderlandschap in Groningen. In Elp staat een hotel, dus mooi even tijd voor een kop koffie (2) voordat ik doorloop naar Westerbork. Volgens de bediening zou het nog 5 kilometer kunnen zijn. Volgens mijn berekening tegen de 10 en hou me daar maar aan vast. Als ik het Oranjekanaal over steek kom ik meer in de luwte van boom wallen te lopen. Het loopt iets prettiger dan in de open velden. Ik loop over de kronkelpaden Westerbork binnen. Met een grote omweg bereik ik uiteindelijk de kerk. Moe maar voldaan loop ik even om de kerk, voordat ik me op een bankje installeer. Daar wacht ik op Miriam. Het duurt niet lang voordat ze er is. Ik strompel naar de auto en samen rijden we naar huis. Ik zet Miriam af en verlang naar mijn douche. Even languit op de bank even niet in beweging. Ik kijk terug op een heerlijk tocht en heb veel van de opgedane ervaringen geleerd. Neem ik weer mee bij de volgende stukken. Maar kijken wanneer ik weer op pad ga. 132 kilometer in 4 dagen en gemiddeld 5,4 kilometer per uur. Ik vind het prima.

Tijdens mijn ontbijt krijg ik te horen dat het vandaag waarschijnlijk zal gaan regenen. Nu dat komt helemaal niet als een verrassing. Ik zie wel hoe heftig het gaat regenen. Om 8:30 heb ik alles weer op de rug en neem afscheid van mijn gastheer/vrouw en bedank voor de gastvrijheid. Het duurt niet lang of de eerste sputters vallen al. Gestaag loop ik door de regen, want schuilen heeft geen zin. Het ziet er echt uit of ik de hele dag regen krijg. Eerst door langs de akkers en velden, maar later door de bossen tussen Langelo en Norg. De bospaden zijn erg modderig en maar kan er gelukkig steeds om heen. In Norg bij de kerk is ook een hotel en daar ga ik even koffie drinken. Een uurtje onderweg, maar ik heb gewoon zin in koffie. De herbergier beloofd mij een mooie route vandaag vooral bij de Peestermaden en het Noordscheveld. Dat weet ik wel, want daar liggen al redelijk wat voetstappen van me. Ik verlaat Norg en loop richting Peest en zit me ondertussen weer te verheugen over de doorsteek over het mooie heideveld. Ondanks de regen loopt het lekker en eet een broodje. Ik kan er goed schuilen en sta droog te eten en kijk over de velden. Een mooie doorsteek die ik enkele jaren geleden met Henk ook heb gedaan. Het was toen ook koud en guur weer maar ook mooi. Als ik het Noordscheveld over ben, zie ik geen aanwijzingen hoe mijn pad verder gaat, dus het boekje erbij. Kennelijk niet goed opgelet of zo, maar ik zit fout. Gelukkig hoef ik niet helemaal terug om op route te komen. De regen wordt minder en het stopt zelfs met regenen. Dat is dan weer een mooie meevaller. Op dat moment weet ik nog niet dat het weer ‘foutloopdag’ is. Ik loop richting Vries over paden waar Henk en ik ook al eerder hebben gelopen. In Vries ga ik weer het café in voor een bakkie en praat een tijdje met de serveerster. Gezellig en wat een rugzak allemaal voor vragen oproept. Ik vind het wel leuk. Als ik even later Vries verlaat mis ik een aanwijzing dat de loop- en fietsroute splitsen en in plaats van richting het kanaal te lopen, loop ik over de Taarloseweg. Ik vroeg me al af waar het kanaal was gebleven. Baal een beetje, maar goed dan maar de fietsroute volgen. Bij de brug komen de beide routes weer samen. Ik heb het gevoel dat ik om heb gelopen, maar dat zal nooit ver kunnen zijn. Ik ben wel moe aan het worden en raak in een dipje. Via een modderpad langs het hunebed bij Loon en vermoeid loop ik de herberg in. De warme chocolademelk, appelpunt met slagroom smaken mij goed. Het gaat niet lekker vandaag, onderweg nog regen gehad en het is koud. Ik besluit om straks richting Rolde ook de fietsroute te volgen en niet door de modder van kampsheide te lopen. Hopelijk kom ik daardoor weer wat op krachten. De rug doet me zeer en besluit oim straks in Rolde nog een stop te doen. Het is nog verder dan ik in de gaten heb. Het is nog ruim 10 kilometer en na mijn stop in Rolde ben ik iets opgeknapt. Ik zet de benenwagen weer in beweging en vind mijn kadans. Ik denk maar niet te veel hoe moe ik ben, en het voelt ook dat ik een race tegen de klok aan het lopen ben. Ik heb afgesproken in Amen en heb aangegeven dat ik daar tegen 18:00 zou zijn. Nooit weer een tijd afspreken, want dat voelt niet goed. Zo ontspannen mogelijk in redelijk mijn eigen tempo loop ik Nijlande binnen. Het is mij weer eens duidelijk geworden dat het weer een belangrijke factor is voor de stemming tijdens het lopen. De stappers weten daar over mee te praten. Ik loop langs het Westerscheveld en het Amerdiepje en de eerste huizen van Amen komen in zicht. Ja hoor een paar huizen verder is mijn logeeradres. Weer wordt de deur met een glimlach geopend en word ik hartelijk welkom geheten. Weer hetzelfde verhaal kennismaken bij een bakkie koffie, verhalen vertellen en lekker gezellig. Een mooi kamer met eigen douche en toilet. Erg netjes allemaal en na een heerlijke douche meld ik me weer in de kamer. Samen lekker eten, koffie na die en nog even het nieuws zien. Mooie verhalen ondertussen. Op tijd sleep ik mezelf naar boven en schrijf nog even in het gastenboek plus mijn reisboekje. Ik val als een blok in slaap. Morgen ga ik tot Westerbork en doe het lekker rustig aan. Ik spreek ook wat later af voor het ontbijt en sta rustig op. een goede nachtrust doet wonderen, maar een goed ontbijtje ook.

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt neem ik afscheid ga verder op pad met Langelo als bestemming. Ik ga eerder en vaker rusten heb ik me voorgenomen. Ik sta overigens niet op tijd, want ik heb aangegeven dat ik niet niet mee eet. Ze gaan om 17:15 uur eten en ik ben ervan uitgegaan dat ik dat niet ga halen. Dus ik heb de tijd aan mijn kant. Het is een kleine wereld als ik richting Groningen loop, maar weet niet precies waar ik ben. Ik heb globaal de route bekeken, maar ben in deze hoek niet echt bekend. Voor het bevrijdingsbos loop ik fout en kan alleen terug. Zowel de aanduiding onderweg, maar ook de kaart zijn voor mij niet echt duidelijk op dit warrige kruispunt. Uiteindelijk kom ik op route en loop door het bevrijdingsbos en langs Noorddijk. Bij Lewenborg loop ik een mooi parkje in, wat door de mist erg leuk lijkt. Het is weer even wat anders dan over bestrating te lopen. Bij het Transferium van Kardinge moet ik weer even goed zoeken. Het lijtk wel of de toon is gezet voor vandaag. In de stad Groningen loop ik via de Korreweg naar het Noorderplantsoen. Tot mijn grote verrassing kan ik koffie scoren bij restaurant Zondag. Ik heb nu 11 kilometer gelopen en een mooi moment dus. De zon breekt door helemaal volgens de verwachting. Ik zie aan de muur een strip van Jan, Jans en de kinderen hangen en vraag of dit restaurant als voorbeeld was ik de strip. Dat bleek zo, de naam was toen nog “Jantje-zag-eens-pruimen-hangen”. Leuk dat ik juist hier even mijn pauze neem. Ik besluit straks niet de stadswandeling te doen, maar de alternatieve route en heb ik wat meer tijd voor onderweg. Helaas de alternatieve route staat niet duidelijk aangegeven en al zoekend, heen en weer lopend vind ik uiteindelijk wel mijn weg. Op de Koeriersterweg kom ik weer op route. Vandaag echt even de kop erbij, maar ik loop met een lekker tempo door het Stadspark richting de Peizer- en Eeldermaden. Een paar jaar geleden tijdens de Leekstermeertocht ook door deze maden gekomen, maar het komt me niet bekend voor, waardoor ik denk dat het een ander stuk was. Het is nu een echt vogelparadijs wat een overvloed aan gekwetter door de vele vogels. Ik geniet ervan en als ik op de Zanddijk richting Roderwolde afsla kies ik voor een bankje. Een fietser zie ik ook daar neerstrijken en kom gezellig aan de babbel. Ik krijg de tegenslagen die hij sinds zijn pensioen heeft. Maar gelukkig is door zijn e-bike het bereik groter geworden. Als ik wegga komen twee andere wandelaars mijn plekje overnemen. Door de rugzak nieuwsgierig waar ik mee bezig ben. Ik leg het graag uit en zie de bewondering op het gezicht. Dat is over het algemeen de reactie. Het is een mooie route en geniet van de omgeving. Het alleen lopen deert me vandaag niet en heb ook geen last van de rug, maar ik moet nog 15 kilometer. Op dat moment weet ik niet wat me te wachten staat. Het zwaarste stuk wacht nog op mij en wel tussen Foxwolde en Langelo. Een lange rechte weg van vlak voor Altena tot aan Langelo. Een klinkerweg die enorm rond loopt en kan daar niet goed mijn ritme vinden. Alles gaat me zeer doen, misschien zijn dit wel de laatste loodjes die het zwaarst wegen. Om 18:30 ongeveer meld ik mij bij mijn vrienden op de fiets. Uitgeput en gelukkig weer een hartelijk ontvangst en kan ik gaan zitten. Rugzak af en een kopje koffie en wat water. Ook hier is het weer gemoedelijk en word ik goed verzorgd. Ik tref het wel met de locaties. In Thesinge was het ook mooi, maar hier ook. Een mooi houten huis ook weer met een heel verhaal. Hier is energiezuinig en alternatieve energie een belangrijk thema. Ik krijg zelfs nog een beetje opgewarmde rijst en dat smaakt me heerlijk. Even lekker douchen en daarna nog een geruime tijd beneden gezeten.

Later dan gehoopt rijden we naar Uithuizen en ondanks dat ik toch gespannen ben kletsen wij gezellig onderweg over van alles. Gisteren mijn rugzak gepakt en alles absoluut niet teveel meegenomen. Op de rug viel het thuis mee, maar de praktijktest zal nog blijken of dit ook werkelijk meevalt. In Uithuizen staan we eerst bij de verkeerde de kerk (Jacobikerk), maar algauw vinden we de weg naar Sint Jacobus de Meerderekerk. Bij het monument een foto gemaakt. De kerk is op slot en ik zou een telefoonnummer kunnen bellen als ik een stempel zou willen scoren. Dit laat ik maar, want voor mijzelf weet ik wel dat ik de route loop. Miriam gedag gezegd, nog een kus en ik neem de eerste schreden door Uithuizen onderweg naar de Menkemaborg. Herinneringen komen boven, want hier hebben wij gevierd dat mijn ouders 30 jaar getrouwd waren. Ik twijfel nu over het aantal jaren, maar over de Menkemaborg ben ik zeker. Het beeld komt ook terug. Na een korte stop om mijn jas uitt e trekken, volg ik de schelpen die mij ok het gebouw leiden. Via een smal pad loop ik naar Oldenzijl langs de Sint Nicolaaskerk. Ik geniet van het weer en het zingen van de vogels. Door het weidse blik zie je ook dat de weg voor mij lang is, maar ik zit aardig in mijn cadans en zit op circa 5,8 km per uur. Mijn normale tempo en dat voelt goed. Ik geniet en merk dat ik vrij van gedachten ben. Ik kom alleen een loopgroepje tegen en wat verdwaalde fietsers. ik loop over de doorgaande weg, maar in deze omgeving is het rustig en weinig verkeer. Vlak voor Zeerijp sla ik een mogelijkheid om koffie te drinken over en ga ervan uit dat ik in de dorpjes hierna wel iets tegenkom. Helaas blijkt dat achteraf een foutieve veronderstelling en op 10 kilometer was het ook een mooi punt om even te stoppen. In Zeerijp spreek ik iemand die de grote tocht enkele jaren geleden in ongeveer 3 maanden heeft gelopen. Ik krijg van hem tips en de belangrijkste is genieten. Laat tijd niet de drijfveer zijn voor de tocht. Ik had aangegeven dat de besproken overnachting mij toch vervelend voelt. De drang om maar door te lopen speelt in mijn achterhoofd mee. Daardoor loop ik misschien te snel en geen tijd om te genieten. Na Zeerijp volgens Eenum (geen koffie) en Wirdum (geen koffie, wel een bankje). In Wirdum voor de kerk neem ik pauze. In dit dorpje lijkt de tijd stil te staan zo rustig. Ik heb 17 kilometer gelopen en zit op de helft. Hierna loop ik 7 kilometer langs het natuurgebied de Hoeksemeer en door de Garrelweerster Kloostermolenpolder. Het begint bij Wirdumerdraai, via Garrelsweer, het gemaal Katerhals naar Wittewierum en op dit stuk heb ik het erg moeilijk. De rug doet me zeer en probeer de rugzak wat losser op de rug te doen. Dan weer strakker en vindt geen goede oplossing. Ik ben duidelijk niet met het wandelen bezig, maar meer met het ontlasten van mijn rug. Het is ook warm en ik zit duidelijk even stuk. Merk nu dat wanneer je met z’n 2n loopt er sneller weer uit de dip komt. Ik stop bij de picknickbank voor de kerk van Wittewierum. Ik kom daar weer op krachten en kan weer verder. In mijn hoofd ben ik ook bezig om niet te laat bij het overnachtingsadres te komen. Tijd speelt een rol dit traject en dat lijkt me niet goed. Het voelt niet goed. Via Woltersum kom ik in Ten Boer en eindelijk kan ik koffie scoren. Ik ga daar uitgebreid zitten en genieten van mijn warm bakkie en appelpunt. Ik klets wat met de bediening en dat is gezellig. Ik stuur een sms dat ik er aankom en met een dik uur daar verwacht aan te komen. Prima geen enkel probleem is het antwoord. Ik volg de weg door de Lange Bovenrijgsterpolder. Steeds via de normale weg, op een enkel stuk na. In de verte zie ik Thesinge liggen en loop gestaag verder. Het tempo ligt nu op 5,4 km/uur en dat blijkt achteraf het tempo te zijn voor de komende dagen. Uitgeput meld ik me en word hartelijk ontvangen. Direct aanschuiven een de grote tafel en lekker wat water. Een heerlijk warm ontvangst en voel me op mijn gemak. Ik vertel een beetje over de dingen onderweg en ze geeft aan dat ik best een later had mogen komen. Ze heeft liever dat ik na haar werktijd zou arriveren en niet voor die tijd. Dus eigenlijk voor niets zo gehaast. Weer wat wijzer geworden. Voor het eten lekker douchen en prima gegeten. In de bedstee geslapen in het bijgebouw en als een blok geslapen. Van 22:00 tot 7:30 uur. Even opfrissen en ontbijtje opgehaald. Alleen ontbeten, maar dat was niet erg. Ik heb nog wat in het gastenboek geschreven, afrekenen en bedankt voor de gastvrijheid.