Tijdens het ontbijt lekker gekletst met Mieke en haar een compliment gegeven voor de mooie kunstwerken die ze heeft gemaakt. De rugzak gevuld, afgerekend en weer op pad. Oops regen, dat had ik niet in de gaten, maar gelukkig was het na een kwartier droog. Over kleine wegen op weg naar Punthorst wat ongeveer 29 km lopen zou zijn. Achteraf de langste afstand van deze 3 dagen, namelijk 33 km. Via het Heeser veld naar Boswachterij Ruinen en als ik het bos in loop vang ik een geur op wat een opmerkelijke herinnering oproept. Een jeugdherinnering aan een vakantie op de Veluwe in Vierhouten. Bijzonder, maar ook wel leuk. Een bewijs, dat wanneer je je zintuigen opent voor de natuur, de inspiratie binnenkomt. Wandelen brengt lichaam en ziel in beweging is een spreuk die zeker van toepassing is. Heel bijzonder wat de natuur kan brengen.
Een prachtige omgeving waar ik met veel plezier heb gelopen en volop genoten. In de buurt van het vakantiepark Westerbergen ben ik volgens mij ergens verkeerd gelopen. Ik heb geen aanwijzingen gemist, maar het komt absoluut niet overeen met het kaartje. Maakt verder ook niet uit, niet iedereen die dwaalt is de weg kwijt. In het restaurant van het vakantiepark even pauze genomen. Op dat moment bijna 10 kilometer afgelegd en een mooi moment. Ik was eerst van plan om in het volgend dorp koffie te scoren, maar gelukkig heb ik een wijs besluit genomen, want die mogelijkheid zou zich pas veel later voordoen blijkt achteraf. In mijn pauze wat notitie gemaakt en de kaart bekeken waar ik mogelijk fout ben gelopen. Ik kom er niet goed uit, maar hoe het ook zij, ik ben nu op route en daar gaat het om.
Voor mij ligt een heel stuk langs het Hoogeveens vaart tot de Ossesluis. Daar steek ik de vaart over en loop vervolgens langs de weg naar de Wijk. Een vervelend deel van de route, vooral omdat het begint te regenen. Het hoort erbij zullen we maar zeggen, hoewel ik absoluut geen liefhebber van regen tijdens het lopen. Het begint overigens wel een beetje te wennen, maar ook omdat je geen keuze hebt als je zo onderweg bent. In de Wijk werd het weer droog en heb een korte pauze genomen. Na de Wijk liep een mooi pad, het Dickningerpad over het gelijknamige landgoed Dickinge. Erg mooi daar en vervolgens via Halfweg op pad naar het Staphorsterbos. Volgens kenners is het Staphorsterbos vergelijkbaar met de bossen in Canada. Ik moet zeggen dat ik er erg genoten heb en het is er zeker mooi. Het is wel moeilijk om een voorstelling te maken dat het vergelijkbaar is met Canada. Maar goed ik ben nog nooit in Canada geweest. Als ik het bos verlaat loop ik in 1 lange rechte weg naar mijn vrienden op de fiets, waar ik ga genieten van een heerlijke douche en overnachting.
Dit keer zit ik alleen op mijn kamer en kijk wat series op de TV. Maak aantekeningen in mijn notitie boekje en ga op tijd naar bed. Beetje onrustige geslapen, maar wel goed uitgerust. Het was een mooie dagen volledig anders dan de vorige dag. Qua weer, maar ook qua beleving, want vandaag stond echt wel in het teken van de herinneringen opgeroepen door de metaforen in de natuur