Later dan gehoopt rijden we naar Uithuizen en ondanks dat ik toch gespannen ben kletsen wij gezellig onderweg over van alles. Gisteren mijn rugzak gepakt en alles absoluut niet teveel meegenomen. Op de rug viel het thuis mee, maar de praktijktest zal nog blijken of dit ook werkelijk meevalt.
In Uithuizen staan we eerst bij de verkeerde de kerk (Jacobikerk), maar algauw vinden we de weg naar Sint Jacobus de Meerderekerk. Bij het monument een foto gemaakt. De kerk is op slot en ik zou een telefoonnummer kunnen bellen als ik een stempel zou willen scoren. Dit laat ik maar, want voor mijzelf weet ik wel dat ik de route loop. Miriam gedag gezegd, nog een kus en ik neem de eerste schreden door Uithuizen onderweg naar de Menkemaborg. Herinneringen komen boven, want hier hebben wij gevierd dat mijn ouders 30 jaar getrouwd waren. Ik twijfel nu over het aantal jaren, maar over de Menkemaborg ben ik zeker. Het beeld komt ook terug. Na een korte stop om mijn jas uitt e trekken, volg ik de schelpen die mij ok het gebouw leiden. Via een smal pad loop ik naar Oldenzijl langs de Sint Nicolaaskerk. Ik geniet van het weer en het zingen van de vogels. Door het weidse blik zie je ook dat de weg voor mij lang is, maar ik zit aardig in mijn cadans en zit op circa 5,8 km per uur. Mijn normale tempo en dat voelt goed. Ik geniet en merk dat ik vrij van gedachten ben. Ik kom alleen een loopgroepje tegen en wat verdwaalde fietsers. ik loop over de doorgaande weg, maar in deze omgeving is het rustig en weinig verkeer. Vlak voor Zeerijp sla ik een mogelijkheid om koffie te drinken over en ga ervan uit dat ik in de dorpjes hierna wel iets tegenkom.
Helaas blijkt dat achteraf een foutieve veronderstelling en op 10 kilometer was het ook een mooi punt om even te stoppen. In Zeerijp spreek ik iemand die de grote tocht enkele jaren geleden in ongeveer 3 maanden heeft gelopen. Ik krijg van hem tips en de belangrijkste is genieten. Laat tijd niet de drijfveer zijn voor de tocht. Ik had aangegeven dat de besproken overnachting mij toch vervelend voelt. De drang om maar door te lopen speelt in mijn achterhoofd mee. Daardoor loop ik misschien te snel en geen tijd om te genieten.
Na Zeerijp volgens Eenum (geen koffie) en Wirdum (geen koffie, wel een bankje). In Wirdum voor de kerk neem ik pauze. In dit dorpje lijkt de tijd stil te staan zo rustig. Ik heb 17 kilometer gelopen en zit op de helft. Hierna loop ik 7 kilometer langs het natuurgebied de Hoeksemeer en door de Garrelweerster Kloostermolenpolder. Het begint bij Wirdumerdraai, via Garrelsweer, het gemaal Katerhals naar Wittewierum en op dit stuk heb ik het erg moeilijk. De rug doet me zeer en probeer de rugzak wat losser op de rug te doen. Dan weer strakker en vindt geen goede oplossing. Ik ben duidelijk niet met het wandelen bezig, maar meer met het ontlasten van mijn rug. Het is ook warm en ik zit duidelijk even stuk. Merk nu dat wanneer je met z’n 2n loopt er sneller weer uit de dip komt. Ik stop bij de picknickbank voor de kerk van Wittewierum. Ik kom daar weer op krachten en kan weer verder. In mijn hoofd ben ik ook bezig om niet te laat bij het overnachtingsadres te komen. Tijd speelt een rol dit traject en dat lijkt me niet goed. Het voelt niet goed. Via Woltersum kom ik in Ten Boer en eindelijk kan ik koffie scoren. Ik ga daar uitgebreid zitten en genieten van mijn warm bakkie en appelpunt. Ik klets wat met de bediening en dat is gezellig. Ik stuur een sms dat ik er aankom en met een dik uur daar verwacht aan te komen. Prima geen enkel probleem is het antwoord. Ik volg de weg door de Lange Bovenrijgsterpolder. Steeds via de normale weg, op een enkel stuk na. In de verte zie ik Thesinge liggen en loop gestaag verder. Het tempo ligt nu op 5,4 km/uur en dat blijkt achteraf het tempo te zijn voor de komende dagen.
Uitgeput meld ik me en word hartelijk ontvangen. Direct aanschuiven een de grote tafel en lekker wat water. Een heerlijk warm ontvangst en voel me op mijn gemak. Ik vertel een beetje over de dingen onderweg en ze geeft aan dat ik best een later had mogen komen. Ze heeft liever dat ik na haar werktijd zou arriveren en niet voor die tijd. Dus eigenlijk voor niets zo gehaast. Weer wat wijzer geworden. Voor het eten lekker douchen en prima gegeten. In de bedstee geslapen in het bijgebouw en als een blok geslapen. Van 22:00 tot 7:30 uur. Even opfrissen en ontbijtje opgehaald. Alleen ontbeten, maar dat was niet erg. Ik heb nog wat in het gastenboek geschreven, afrekenen en bedankt voor de gastvrijheid.