Maand: juli 2016

Samen lopen
Vandaag woensdag 27 juli is een prachtige dag om te wandelen. Ik heb met Jeroen (mijn zoon) afgesproken om samen dat stuk te lopen. De afstand is niet zo groot en daarom spreken we rond 11:15 af in Deventer. Het beloofd een ontspannen dagje te worden en voor gezellig. In de trein denk ik even terug aan onze huttentocht nu ongeveer een jaar geleden. Het was een prachtige week samen op zo’n 2000 meter in de bergen. Nu waarschijnlijk tussen de 10 en 20 meter, misschien wat meer, maar in geen vergelijking met de bergen van de Salzburger Almenweg. Na een hartelijk begroeting lopen we naar het beginpunt van de route en kort daarna als we het begin van de route hebben gevonden, strijken we neer op een terras. De koffie smaakt goed en we praten even flink bij over werk. Als we langzaam aan Zutphen verlaten, is het wederzijdse werk nog steeds het onderwerp van ons gesprek. Het is goed om samen er over te hebben. Wat ik wel denk is dat Jeroen een eigen restaurant gaat beginnen, daarover geen twijfel. Het is meer wanneer hij het aandurft. “There comes a point in your life when you need to stop reading other people’s books and write your own.” – Albert Einstein Al pratend genieten we ook van de natuur. Van de kleine landweggetjes, de paden tussen de weilanden en oude karrensporen door de bossen. Maar ook al pratend lopen we korte stukjes even verkeerd, gelukkig zijn we steeds weer snel op het juiste pad. Na dik 9 kilometer komen we in Gorssel. Een klein plaatsje tussen Deventer en Zutphen. Jeroen duikt de Jumbo even in en ik vraag ondertussen aan een jonge vent of je ook in Gorssel koffie kunt scoren. Hij kijkt me vreemd en ik vraag het nog een keer, omdat ik denk dat hij mij niet goed heeft begrepen. Ja ja hij had het goed begrepen, alleen volgens hem was het niet mogelijk. Nou ja jammer dan, maar even later komen we terecht op een terras van een eetcafé. Dus toch wel koffie en een pannenkoek erbij, het blijkt dat we iets verkeerd zijn weer, maar slechts een stukje terug en dan zitten we weer op ons pad. Als wij even later door de hoofdstraat lopen, blijkt dat er voldoende gelegenheid is voor koffie. Ik heb waarschijnlijk moeten vragen waar je hier bier kan scoren, want waarschijnlijk had hij dat wel geweten. De les van vandaag. Sinds vandaag zijn wij officieel tot backpackers benoemd en voelen we ons zeer vereerd. Iemand op het terras van het eetcafé herkende dat meteen. Het backpacken, het pelgrimmen, het rondtrekken wordt ons gespreksstof en de manier waarop Jeroen het allemaal brengt doet mij ook weer denken aan een bepaalde route in de bergen. Een heel “Bert Visser” relaas over kettingen en nu of de pelgrims, het gevaar, kerkhoven, kolken en zelfs achteruit vliegende ooievaars. Nieuwe dimensies en nog meer fantasieën waardoor het steeds ingewikkelder werd. Heerlijk en voor we het in de gaten hadden liepen we Zutphen alweer binnen. Het landschap voor en na Gorssel gaf hetzelfde beeld. Mooie omgeving met afwisselend op asfalt lopen en onverharde wegen. Na een mooie stadswandeling komen we uiteindelijk uit bij de Sint Walburgiskerk. In het centrum samen nog even wat drinken en dan terug naar het station. Heerlijk dagje en hoop dat Jeroen nog 1 of meerdere dagen tijd heeft om met mij te lopen.

Gestopt in Deventer Zondag 3 juli 2016 na een heerlijke nachtrust en ontbijt ga ik verder. Er trek een band met regen over het gebied waar mijn route loopt. Ik ga het meemaken hoeveel regen ik krijg. Ik ben nog geen uur onderweg of de eerste druppels vallen al. Het wordt steeds heviger en ik besluit te gaan schuilen voor een schuur ergens op een erf. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, want het komt met bakken tegelijk naar beneden samen met een hoop onweer geroffel. Als het een stuk meer heftig is, loop ik door en zie in de verte de kerktoren van Terwolde. Daar hoop ik koffie te scoren en dus ook een plek om te schuilen. De lucht wordt erg donker, maar Terwolde ligt er verlaten bij. Kennelijk wel feest activiteiten, want ik kom langs een kleine kermis. Ik loop door en zie een café-achtig iets, maar blijkt gesloten te zijn. Ik vraag een voorbijganger of er ook iets is waar ik koffie kan krijgen. Hij zegt loop maar mee naar de feesttent en daar kan ik schuilen, koffie krijgen en een plak cake. Onderweg naar de feesttent, die achter de kermis staat, vertel ik dat ik het pelgrimspad loop. Hij vertelt dat ze feest hebben in het dorp en dat vandaag ook een wandeling is. Een activiteit die regelmatig plaatsvind en veel animo voor is. In de tent kijken ze met enige verbazing naar mij en mijn begeleider vertelt dat hij een pelgrim heeft opgepikt. Het herhaalt later dat nog een paar keer en ondertussen vertelt hij over de stichting voor Volksvermaak Terwolde. Ze doen veel activiteiten en bestaan al 50 jaar. Gisteren groot feest, nu de wandeling, later een senioren lunch en daarna nog wat voor de kinderen. Verder in het jaar ook tal van activiteiten. Erg gezellig lijkt het allemaal en ik geniet van de koffie, cake, maar vooral de ontmoeting. Ik moet even denken aan de woorden van Caroline, namelijk “Leef bewust vanuit aandacht voor wat er op je pad komt”. Dit is precies wat zij bedoeld. Als mijn ‘begeleider’ met de groep meegaat voor een kortere wandeling dan gepland, kom ik aan de praat met een andere man. Ook dit is een mooi gesprek en de beste man deelt veel van zijn gevoel over zijn pas overleden vrouw. Ik blijf veel langer dan de bedoeling is, maar heb deze ontmoeting in Terwolde niet willen missen. De man schuift aan bij de lunch voor senioren en ik hoop dat ons gesprek iets heeft bijgedragen in de verwerking van het verlies. Het is zo laat geworden, dat ik besluit om in Deventer op de trein te stappen en Zutphen komt de volgende keer wel op mijn pad. Als ik Terwolde uitloop, kom ik de loopgroep tegen en word hartelijk begroet. Uiteraard beantwoord ik deze ook hartelijk. Terwolde blijft wel in herinnering doordat ik me goed bewust dat het bijzondere niet alledaagse gebeurtenissen zijn. Op de dijk zie een een brede IJssel en Deventer is al goed te zien. Mooie route en veel te zien. Op de spoorbrug over de IJssel trek ik mijn T-shirt weer aan en doe de jas weer in de rugzak. De zon schijnt volop als ik in Deventer langs de IJssel loop. Ik zie een mooi wandelbankje en ga daar zitten. In de zon eet ik mijn appel en een broodje van het lunchpakket. Als ik daar in alle rust zit, weet ik dat ik er goed aan doe om niet door te lopen naar Zutphen. Ik heb een waardevol weekend achter de rug en voel me super. Ik moet 3 keer navragen waar het station is en loop wat heen en weer in de stad. Geen straf overigens, want Deventer heeft nog een mooi oud centrum, met leuke straatjes. Als ik in Assen kom doe ik de jas weer aan, want het regent behoorlijk, maar voordat ik het stationsplein af ben is het droog. Met een goed gevoel stap ik weer mijn huis binnen. Het was een mooi weekend op het ‘schelpenpad’ . (266,4 kilometer van de 3000 afgelegd.)

Mooie ontmoetingen Zaterdag 2 juli 2016 loop ga ik om 8:00 uur van huis en loop naar het station. Een warming up van 3 kilometer en eenmaal op het station sta ik te wachten op de trein. Als de treinen van beide richtingen aankomen rijden zie ik Meindert opstaan om naar Groningen te gaan. Nou ja dat verwacht je niet, maar snel even aangesproken en ook van zijn kant de verrassing zichtbaar. In de trein Appen we nog even totdat hij zijn bestemming heeft bereikt. Meindert: Wel grappig dat je je broer op het station tegen komt. Meindert: Oké, je gaat er nu heen wandelen. Ik: Rond je verjaardag weekend Zutphen Nijmegen. Ik: Eind augustus Eijsden Meindert: Dat is Limburg, toch? Ik: Eind nl begin België. Meindert: Goed bezig, dan worden de tripjes wel steeds verder weg en langer. Wat verkort weergegeven, maar bijzonder en een eerste onverwachte, maar leuke ontmoeting. Dat dit het begin zou zijn van een weekend vol met mooie ontmoetingen kon ik op dat moment nog niet bedenken. In Zwolle uitchecken en de route oppakken. Ik heb de route in de GPS geladen, maar heb de kaarten niet meegeladen. Nu staat er alleen een blauwe lijn in beeld, maar gebruik de gps vooral om de route op te nemen. De kaartjes gekopieerd en de beschrijving is erg duidelijk merk ik wel. Onderweg geen moment van twijfel en het loopt prima zo. Het is lekker wandelweer en ik trek de jas en tshirt uit en doe mijn trui aan. Tot nu toe heb ik met grote regelmaat mijn kleding aangepast aan de omstandigheden van dat moment en zo ook dit weekend. Iedere keer weer even snel wat anders aan, zodat ik lekker loop. Wel een gedoe, vooral omdat ik ook voor de rugzak de regenhoes gebruik, maar vind het wel belangrijk om lekker te lopen. Al gauw loop ik langs de IJssel en geniet van het prachtige uitzicht. In de zon met donkere wolken in de verte, waardoor ik denk dat ik toch een regenbui krijg. Ik zie wel, maar lang duurt het niet. Bij de IJsselcentrale gaat even flink los, geen plek om te schuilen, maar het duurt niet lang en dan verruil ik mijn jas voor de T-shirt. Ik loop van de dijk af en onder de dijk ga ik richting het landgoed Windesheim. Mooi zo door de bossen en op bepaalde stukken is het nat, waardoor ik glij over het pad. Ik moet denken aan de Mesa, de eerste dag, waar ik ook zo door de modder ben gegleden. Het was tijdens de Mesa alleen een stuk heftiger. Mooie herinnering. Als ik het bos verlaat, loop ik het dorp Windesheim binnen. Even eerder was ik al verwelkomt door een bord en de aankondiging dat ik koffie kan scoren. Na 13 kilometer heb ik er ook wel zin in. Wat navragen en vind het algauw, maar gesloten. Weer gevraagd en word nu doorverwezen naar het dorpshuis. Helaas ook gesloten, maar de pachter zie mij rondscharrelen en vraagt. Ik geef aan dat ik zin aan koffie heb en dat was geen probleem. Ze zijn een feest aan het voorbereiden, maar ik heb aan de bar mijn koffie gehad en ook een tweede plus een heerlijk gesprek met de pachter. Hij heeft altijd bij de marechaussee gewerkt, maar kon met vervroegd pensioen, maar wilde niet stilzitten en dus nu het dorpshuis. Wandelt verder niet, alleen ongetraind de Nijmeegse Vierdaagse. Weer een mooie ontmoeting en later in het dorp nog een korte maar ook een leuke. Wat is wandelen toch mooi, of beter onderweg te zijn. Kennelijk maakt het ook enig indruk als je zegt dat het pelgrimspad loopt. Het opent deuren, maar ook een gesprek. Na Windesheim loop ik door naar Wijhe door het Sallandse landschap. Geniet met volle teugen, vooral langs de Soestewetering. Een lang pad met vele vergezichten, maar zeker niet saai en nog steeds geniet ik van mijn pad. Na Windesheim heb ik geen ‘dagelijkse beslommeringen’ meer in mijn hoofd merk ik en dat voelt goed. Ik pak een bankje om mijn bidon bij te vullen en neem een boterhammetje. Ik zit hier heerlijk in de zon en merk zoals al gezegd dat het wandelen me goed doet. Even verder loop ik weer op een lang pad richting Wijhe. De telefoon gaat en de gastvrouw van de B&B is aan de telefoon. Ze is bezorgd of het wel goed gaat met mij, want het is bij haar nogal noodweer (onweer, hagel en regen). Ik kan gelukkig melden dat ik heerlijk in de zon loop, maar het telefoontje doet goed, vooral door de vraag “hoe gaat het met je”. Dat gebeurt me niet vaak, dat iemand mij die vraag stelt en het doet goed. Naarmate Wijhe dichterbij komt, neemt de regen dreiging ook toe en vlak voor Wijhe trek ik de rugzak weer open voor mijn jas. Het regent licht als ik Wijhe binnenloop, het blijkt achteraf een klein buitje te zijn. Ik strijk neer in het proathuus voor een kop koffie en appelgebak (erg lekker). Mooie oude kern heeft het dorp als ik later verder loop om door te gaan naar Olst. Voordat ik Wijhe uitloop word ik nog aangesproken door een oudere vrouw. Ze moppert wat over het wandelweer en als ik vertel dat ik nauwelijks regen heb gehad, heeft ze er weinig vertrouwen in. Ik loop verder en geniet van het heerlijk wandelweer. In vergelijking van de gehele route is dit wel het saaiste stuk, maar het is droog en dat scheelt een stuk. In Olst nog even op het terras voor een sinas en stuur een mailtje naar het B&B adres, aan de andere kant van het water word ik tegemoet gelopen, zodat ik hoef om te lopen. Perfecte service tref ik maar weer. Het pontje kost 40 cent en in een zonovergoten IJssel laat ik me naar de overkant brengen. Met een pontje oversteken is altijd weer leuk en heeft iets bijzonders. Moeilijk uit te leggen, maar die paar minuten zijn tot nu toe iedere keer weer mooi. Aan de overkant zie ik iemand lopen en het blijkt inderdaad Ria te zijn. Een hand met een warme groet. We krijgen algauw een gesprek over wandelen en het blijkt dat Ria en Wim het Pieterpad lopen en nu in Schoonloo zijn. Ik tref het echt weer met mijn overnachting en hebt het erg gezellig. Mooie verhalen over oude fruitsoorten en de hele geschiedenis er achter. De volgende ochtend bij het ontbijtje ook de heerlijk appelsap geproefd. Ik heb fantastisch geslapen en voordat ik onderweg ga neem ik een luchpakketje mee plus een folder over het snoeien over Hoogstamfruit in de IJsselstreek. Dat is een uit de kluiten gewassen hobby van Wim.