Maand: april 2016

Relaxed opstaan, lekker ontbijten en dan weer afscheid nemen. Weer een geweldige ontmoeting wat ik weer achterlaat. (Met de gastvrouw Rien Midden ben ik bevriend geraakt. Ik heb goede herinneringen aan haar, ze is helaas februari 2025 overleden. De rugzak zit goed en de benen moeten nog even warmdraaien. Even buiten Amen loop ik een nieuw aangelegd bosje in. Er zitten redelijk wat vogels, dat is duidelijk hoorbaar. Gezellig. De hoed stevig op, want het waait behoorlijk, maar geen regen. Afgelopen nacht heeft het wel behoorlijk geregend en is duidelijk zichtbaar. Het is nat, erg nat. Ook duidelijk te zien als ik het bos voor Kamp Westerbork in loop. Ik loop even een stuk het herinneringskamp op. Ik ben er 2 jaar geleden ook geweest, maar even snel heen en weer om te kijken. Nauwelijks wat veranderd dus zoek ik mijn pad weer op en volg de natte paden van Boswachterij Grolloo. Toch is het hier mooi en de zon breekt langzaam door, Dikke wolken afgetekend tegen de blauwe lucht echt oer-Hollands. Bij een splitsing voor de fietsers en lopers staat een opmerking in het boekje: “Bij nat weer volg rechtdoor het fietspad” Ik snap wat er word bedoeld. Ik heb een stukje geprobeerd, maar dat was wel heel erg nat. Dus over het fietspad in de wind richting Elp. Weer een recht stuk weg en vergelijkbaar met het polderlandschap in Groningen. In Elp staat een hotel, dus mooi even tijd voor een kop koffie (2) voordat ik doorloop naar Westerbork. Volgens de bediening zou het nog 5 kilometer kunnen zijn. Volgens mijn berekening tegen de 10 en hou me daar maar aan vast. Als ik het Oranjekanaal over steek kom ik meer in de luwte van boom wallen te lopen. Het loopt iets prettiger dan in de open velden. Ik loop over de kronkelpaden Westerbork binnen. Met een grote omweg bereik ik uiteindelijk de kerk. Moe maar voldaan loop ik even om de kerk, voordat ik me op een bankje installeer. Daar wacht ik op Miriam. Het duurt niet lang voordat ze er is. Ik strompel naar de auto en samen rijden we naar huis. Ik zet Miriam af en verlang naar mijn douche. Even languit op de bank even niet in beweging. Ik kijk terug op een heerlijk tocht en heb veel van de opgedane ervaringen geleerd. Neem ik weer mee bij de volgende stukken. Maar kijken wanneer ik weer op pad ga. 132 kilometer in 4 dagen en gemiddeld 5,4 kilometer per uur. Ik vind het prima.

Tijdens mijn ontbijt krijg ik te horen dat het vandaag waarschijnlijk zal gaan regenen. Nu dat komt helemaal niet als een verrassing. Ik zie wel hoe heftig het gaat regenen. Om 8:30 heb ik alles weer op de rug en neem afscheid van mijn gastheer/vrouw en bedank voor de gastvrijheid. Het duurt niet lang of de eerste sputters vallen al. Gestaag loop ik door de regen, want schuilen heeft geen zin. Het ziet er echt uit of ik de hele dag regen krijg. Eerst door langs de akkers en velden, maar later door de bossen tussen Langelo en Norg. De bospaden zijn erg modderig en maar kan er gelukkig steeds om heen. In Norg bij de kerk is ook een hotel en daar ga ik even koffie drinken. Een uurtje onderweg, maar ik heb gewoon zin in koffie. De herbergier beloofd mij een mooie route vandaag vooral bij de Peestermaden en het Noordscheveld. Dat weet ik wel, want daar liggen al redelijk wat voetstappen van me. Ik verlaat Norg en loop richting Peest en zit me ondertussen weer te verheugen over de doorsteek over het mooie heideveld. Ondanks de regen loopt het lekker en eet een broodje. Ik kan er goed schuilen en sta droog te eten en kijk over de velden. Een mooie doorsteek die ik enkele jaren geleden met Henk ook heb gedaan. Het was toen ook koud en guur weer maar ook mooi. Als ik het Noordscheveld over ben, zie ik geen aanwijzingen hoe mijn pad verder gaat, dus het boekje erbij. Kennelijk niet goed opgelet of zo, maar ik zit fout. Gelukkig hoef ik niet helemaal terug om op route te komen. De regen wordt minder en het stopt zelfs met regenen. Dat is dan weer een mooie meevaller. Op dat moment weet ik nog niet dat het weer ‘foutloopdag’ is. Ik loop richting Vries over paden waar Henk en ik ook al eerder hebben gelopen. In Vries ga ik weer het café in voor een bakkie en praat een tijdje met de serveerster. Gezellig en wat een rugzak allemaal voor vragen oproept. Ik vind het wel leuk. Als ik even later Vries verlaat mis ik een aanwijzing dat de loop- en fietsroute splitsen en in plaats van richting het kanaal te lopen, loop ik over de Taarloseweg. Ik vroeg me al af waar het kanaal was gebleven. Baal een beetje, maar goed dan maar de fietsroute volgen. Bij de brug komen de beide routes weer samen. Ik heb het gevoel dat ik om heb gelopen, maar dat zal nooit ver kunnen zijn. Ik ben wel moe aan het worden en raak in een dipje. Via een modderpad langs het hunebed bij Loon en vermoeid loop ik de herberg in. De warme chocolademelk, appelpunt met slagroom smaken mij goed. Het gaat niet lekker vandaag, onderweg nog regen gehad en het is koud. Ik besluit om straks richting Rolde ook de fietsroute te volgen en niet door de modder van kampsheide te lopen. Hopelijk kom ik daardoor weer wat op krachten. De rug doet me zeer en besluit oim straks in Rolde nog een stop te doen. Het is nog verder dan ik in de gaten heb. Het is nog ruim 10 kilometer en na mijn stop in Rolde ben ik iets opgeknapt. Ik zet de benenwagen weer in beweging en vind mijn kadans. Ik denk maar niet te veel hoe moe ik ben, en het voelt ook dat ik een race tegen de klok aan het lopen ben. Ik heb afgesproken in Amen en heb aangegeven dat ik daar tegen 18:00 zou zijn. Nooit weer een tijd afspreken, want dat voelt niet goed. Zo ontspannen mogelijk in redelijk mijn eigen tempo loop ik Nijlande binnen. Het is mij weer eens duidelijk geworden dat het weer een belangrijke factor is voor de stemming tijdens het lopen. De stappers weten daar over mee te praten. Ik loop langs het Westerscheveld en het Amerdiepje en de eerste huizen van Amen komen in zicht. Ja hoor een paar huizen verder is mijn logeeradres. Weer wordt de deur met een glimlach geopend en word ik hartelijk welkom geheten. Weer hetzelfde verhaal kennismaken bij een bakkie koffie, verhalen vertellen en lekker gezellig. Een mooi kamer met eigen douche en toilet. Erg netjes allemaal en na een heerlijke douche meld ik me weer in de kamer. Samen lekker eten, koffie na die en nog even het nieuws zien. Mooie verhalen ondertussen. Op tijd sleep ik mezelf naar boven en schrijf nog even in het gastenboek plus mijn reisboekje. Ik val als een blok in slaap. Morgen ga ik tot Westerbork en doe het lekker rustig aan. Ik spreek ook wat later af voor het ontbijt en sta rustig op. een goede nachtrust doet wonderen, maar een goed ontbijtje ook.

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt neem ik afscheid ga verder op pad met Langelo als bestemming. Ik ga eerder en vaker rusten heb ik me voorgenomen. Ik sta overigens niet op tijd, want ik heb aangegeven dat ik niet niet mee eet. Ze gaan om 17:15 uur eten en ik ben ervan uitgegaan dat ik dat niet ga halen. Dus ik heb de tijd aan mijn kant. Het is een kleine wereld als ik richting Groningen loop, maar weet niet precies waar ik ben. Ik heb globaal de route bekeken, maar ben in deze hoek niet echt bekend. Voor het bevrijdingsbos loop ik fout en kan alleen terug. Zowel de aanduiding onderweg, maar ook de kaart zijn voor mij niet echt duidelijk op dit warrige kruispunt. Uiteindelijk kom ik op route en loop door het bevrijdingsbos en langs Noorddijk. Bij Lewenborg loop ik een mooi parkje in, wat door de mist erg leuk lijkt. Het is weer even wat anders dan over bestrating te lopen. Bij het Transferium van Kardinge moet ik weer even goed zoeken. Het lijtk wel of de toon is gezet voor vandaag. In de stad Groningen loop ik via de Korreweg naar het Noorderplantsoen. Tot mijn grote verrassing kan ik koffie scoren bij restaurant Zondag. Ik heb nu 11 kilometer gelopen en een mooi moment dus. De zon breekt door helemaal volgens de verwachting. Ik zie aan de muur een strip van Jan, Jans en de kinderen hangen en vraag of dit restaurant als voorbeeld was ik de strip. Dat bleek zo, de naam was toen nog “Jantje-zag-eens-pruimen-hangen”. Leuk dat ik juist hier even mijn pauze neem. Ik besluit straks niet de stadswandeling te doen, maar de alternatieve route en heb ik wat meer tijd voor onderweg. Helaas de alternatieve route staat niet duidelijk aangegeven en al zoekend, heen en weer lopend vind ik uiteindelijk wel mijn weg. Op de Koeriersterweg kom ik weer op route. Vandaag echt even de kop erbij, maar ik loop met een lekker tempo door het Stadspark richting de Peizer- en Eeldermaden. Een paar jaar geleden tijdens de Leekstermeertocht ook door deze maden gekomen, maar het komt me niet bekend voor, waardoor ik denk dat het een ander stuk was. Het is nu een echt vogelparadijs wat een overvloed aan gekwetter door de vele vogels. Ik geniet ervan en als ik op de Zanddijk richting Roderwolde afsla kies ik voor een bankje. Een fietser zie ik ook daar neerstrijken en kom gezellig aan de babbel. Ik krijg de tegenslagen die hij sinds zijn pensioen heeft. Maar gelukkig is door zijn e-bike het bereik groter geworden. Als ik wegga komen twee andere wandelaars mijn plekje overnemen. Door de rugzak nieuwsgierig waar ik mee bezig ben. Ik leg het graag uit en zie de bewondering op het gezicht. Dat is over het algemeen de reactie. Het is een mooie route en geniet van de omgeving. Het alleen lopen deert me vandaag niet en heb ook geen last van de rug, maar ik moet nog 15 kilometer. Op dat moment weet ik niet wat me te wachten staat. Het zwaarste stuk wacht nog op mij en wel tussen Foxwolde en Langelo. Een lange rechte weg van vlak voor Altena tot aan Langelo. Een klinkerweg die enorm rond loopt en kan daar niet goed mijn ritme vinden. Alles gaat me zeer doen, misschien zijn dit wel de laatste loodjes die het zwaarst wegen. Om 18:30 ongeveer meld ik mij bij mijn vrienden op de fiets. Uitgeput en gelukkig weer een hartelijk ontvangst en kan ik gaan zitten. Rugzak af en een kopje koffie en wat water. Ook hier is het weer gemoedelijk en word ik goed verzorgd. Ik tref het wel met de locaties. In Thesinge was het ook mooi, maar hier ook. Een mooi houten huis ook weer met een heel verhaal. Hier is energiezuinig en alternatieve energie een belangrijk thema. Ik krijg zelfs nog een beetje opgewarmde rijst en dat smaakt me heerlijk. Even lekker douchen en daarna nog een geruime tijd beneden gezeten.

Later dan gehoopt rijden we naar Uithuizen en ondanks dat ik toch gespannen ben kletsen wij gezellig onderweg over van alles. Gisteren mijn rugzak gepakt en alles absoluut niet teveel meegenomen. Op de rug viel het thuis mee, maar de praktijktest zal nog blijken of dit ook werkelijk meevalt. In Uithuizen staan we eerst bij de verkeerde de kerk (Jacobikerk), maar algauw vinden we de weg naar Sint Jacobus de Meerderekerk. Bij het monument een foto gemaakt. De kerk is op slot en ik zou een telefoonnummer kunnen bellen als ik een stempel zou willen scoren. Dit laat ik maar, want voor mijzelf weet ik wel dat ik de route loop. Miriam gedag gezegd, nog een kus en ik neem de eerste schreden door Uithuizen onderweg naar de Menkemaborg. Herinneringen komen boven, want hier hebben wij gevierd dat mijn ouders 30 jaar getrouwd waren. Ik twijfel nu over het aantal jaren, maar over de Menkemaborg ben ik zeker. Het beeld komt ook terug. Na een korte stop om mijn jas uitt e trekken, volg ik de schelpen die mij ok het gebouw leiden. Via een smal pad loop ik naar Oldenzijl langs de Sint Nicolaaskerk. Ik geniet van het weer en het zingen van de vogels. Door het weidse blik zie je ook dat de weg voor mij lang is, maar ik zit aardig in mijn cadans en zit op circa 5,8 km per uur. Mijn normale tempo en dat voelt goed. Ik geniet en merk dat ik vrij van gedachten ben. Ik kom alleen een loopgroepje tegen en wat verdwaalde fietsers. ik loop over de doorgaande weg, maar in deze omgeving is het rustig en weinig verkeer. Vlak voor Zeerijp sla ik een mogelijkheid om koffie te drinken over en ga ervan uit dat ik in de dorpjes hierna wel iets tegenkom. Helaas blijkt dat achteraf een foutieve veronderstelling en op 10 kilometer was het ook een mooi punt om even te stoppen. In Zeerijp spreek ik iemand die de grote tocht enkele jaren geleden in ongeveer 3 maanden heeft gelopen. Ik krijg van hem tips en de belangrijkste is genieten. Laat tijd niet de drijfveer zijn voor de tocht. Ik had aangegeven dat de besproken overnachting mij toch vervelend voelt. De drang om maar door te lopen speelt in mijn achterhoofd mee. Daardoor loop ik misschien te snel en geen tijd om te genieten. Na Zeerijp volgens Eenum (geen koffie) en Wirdum (geen koffie, wel een bankje). In Wirdum voor de kerk neem ik pauze. In dit dorpje lijkt de tijd stil te staan zo rustig. Ik heb 17 kilometer gelopen en zit op de helft. Hierna loop ik 7 kilometer langs het natuurgebied de Hoeksemeer en door de Garrelweerster Kloostermolenpolder. Het begint bij Wirdumerdraai, via Garrelsweer, het gemaal Katerhals naar Wittewierum en op dit stuk heb ik het erg moeilijk. De rug doet me zeer en probeer de rugzak wat losser op de rug te doen. Dan weer strakker en vindt geen goede oplossing. Ik ben duidelijk niet met het wandelen bezig, maar meer met het ontlasten van mijn rug. Het is ook warm en ik zit duidelijk even stuk. Merk nu dat wanneer je met z’n 2n loopt er sneller weer uit de dip komt. Ik stop bij de picknickbank voor de kerk van Wittewierum. Ik kom daar weer op krachten en kan weer verder. In mijn hoofd ben ik ook bezig om niet te laat bij het overnachtingsadres te komen. Tijd speelt een rol dit traject en dat lijkt me niet goed. Het voelt niet goed. Via Woltersum kom ik in Ten Boer en eindelijk kan ik koffie scoren. Ik ga daar uitgebreid zitten en genieten van mijn warm bakkie en appelpunt. Ik klets wat met de bediening en dat is gezellig. Ik stuur een sms dat ik er aankom en met een dik uur daar verwacht aan te komen. Prima geen enkel probleem is het antwoord. Ik volg de weg door de Lange Bovenrijgsterpolder. Steeds via de normale weg, op een enkel stuk na. In de verte zie ik Thesinge liggen en loop gestaag verder. Het tempo ligt nu op 5,4 km/uur en dat blijkt achteraf het tempo te zijn voor de komende dagen. Uitgeput meld ik me en word hartelijk ontvangen. Direct aanschuiven een de grote tafel en lekker wat water. Een heerlijk warm ontvangst en voel me op mijn gemak. Ik vertel een beetje over de dingen onderweg en ze geeft aan dat ik best een later had mogen komen. Ze heeft liever dat ik na haar werktijd zou arriveren en niet voor die tijd. Dus eigenlijk voor niets zo gehaast. Weer wat wijzer geworden. Voor het eten lekker douchen en prima gegeten. In de bedstee geslapen in het bijgebouw en als een blok geslapen. Van 22:00 tot 7:30 uur. Even opfrissen en ontbijtje opgehaald. Alleen ontbeten, maar dat was niet erg. Ik heb nog wat in het gastenboek geschreven, afrekenen en bedankt voor de gastvrijheid.